Historia kurtki przeciwdeszczowej
Odzież przeciwdeszczowa
Podstawową funkcją odzieży przeciwdeszczowej, w tym kurtek, czy płaszczy jest ochrona użytkownika przed zimnem i deszczem, przez zapobieganie przenikaniu wilgoci do tego, co jest pod spodem. A jaka jest jej historia ?
Historia stroju na deszcz
Oryginalne płaszcze typu „mackintosh” pochodzące z wczesnych lat dwudziestych XIX wieku miały dość surową konstrukcję i niewygodny krój. „Tkanina z gumy indyjskiej” zaprojektowana przez szkockiego chemika Charlesa Mackintosha, składająca się z dwóch warstw bawełny łączonej warstwą gumy, nie była początkowo przeznaczona do produkcji odzieży wierzchniej, ale na wodoodporne plandeki.
Koncepcja Mackintosha została podchwycona przez krawców, chociaż pojawiły się problemy, ponieważ igła, dziurawiąc materiał, znacznie zmniejszała jego zdolność do ochrony przed deszczem. Mackintosh ostatecznie opracował sposób uszczelniania szwów, a jego nazwisko stało się synonimem dla ówczesnej odzieży przeciwdeszczowej. Jeszcze w 1900 roku prawie każdy płaszcz przeciwdeszczowy nazywano mackintoshem.
W pierwszej dekadzie XX wieku wiele płaszczy przeciwdeszczowych było wykonanych z gumy, sięgały kostek, i miały jedno- lub dwurzędowe zapięcie.
Modernizacja odzieży przeciwdeszczowej
Największym impulsem do zmian w produkcji odzieży przeciwdeszczowej była potrzeba zapewnienia płaszcza na każdą pogodę oficerom służącym w okopach podczas Pierwszej Wojny Światowej. Londyńska firma Burberry posiadała patent na materiał z cienkiej bawełnianej gabardyny, który został przetworzony chemicznie. aby ochraniać przed deszczem pasterzy i robotników rolnych w wietrznej Anglii. Chociaż płaszcz z płótna Burberry był używany przez niektórych oficerów podczas wojny burskiej (1899-1902), dopiero w 1914 roku marka uzyskała aprobatę brytyjskiego ministerstwa wojny.
Ponad 500 000 płaszczy Burberry zostało wyprodukowanych na potrzeby wojny, a te „trencze”, bardzo szybko stały się oficjalnymi płaszczami zjednoczonych armii. Charakteryzujący się pagonami na ramionach, kołnierzem z klapą przeciwdeszczową i pierścieniami w kształcie litery D na pasku (do których można było przymocować elementy wyposażenia wojskowego, takiego jak butelka wody lub granat ręczny), trencz był produkowany przez firmę Burberry,jak również przez londyńską firmę Aquascutum – każdy z charakterystyczną podszewką firmy.
Do początku XXI wieku zostało sprzedanych setki tysięcy trenczów, dzisiaj są one noszone przez kogoś gotowego do bitwy na nowojorskim Wall Street lub londyńskiej Square Mile, nie na błotnistych polach Somme lub Ypres. Trencz w różnych odmianach pojawiał się na wybiegach Yves Saint Laurent, Giorgio Armani, Chloe i Moschino. W 2004 r. oryginalny trencz, który wydaje się uosabiać brytyjski styl dla wielu amerykańskich i japońskich konsumentów, był wciąż podstawowym artykułem sprzedawanym przez Aquascutum i Burberry. I tak, element munduru wojskowego odniósł ogromny sukces jako stylowy, praktyczny i kultowy strój codzienny.
Kurtki na każdą pogodę
W 1928 roku popularnym ubraniem przeciwdeszczowym stała się francuska marynarka lotnicza. Podobnie jak trencz, francuska kurtka lotnicza była dwurzędowy z raglanowymi rękawami, uszyta z gabardyny podklejonej olejowanym jedwabiem i z podszewką z kraciastej wełny, zapewniającej ciepło. Podobnie jak trencz, kurtki lotnicze miały na końcach rękawów paski z klamrami i były przeznaczone na każdą pogodę.
W latach trzydziestych pojawiła się tendencja noszenia szerokich, obwisłych, luźnych płaszczy. Trend ten był doskonałym wsparciem ochrony przed deszczem, zważywszy, że gabardyna, z której szyto płaszcze, była raczej wodooporna niż wodoszczelna. W 1934 r. Men’s Wear wyjaśnił: „Płaszcz jest jak namiot, zwykły namiot z płótna nie przecieka, o ile nie dotkniesz spodu, dotknij spodu, a woda zacznie przez niego przelatywać. Ta sama zasada odnosi się do luźnej odzieży„. W tym czasie zaczęły pojawiać się także jedwabne i bawełniane płaszcze przeciwdeszczowe oraz gumowe poncza.
Niewiele zmieniało się później w modzie przeciwdeszczowej, może poza trendami w kolorystyce (modne było noszenie białych płaszczy przeciwdeszczowych w latach 30. XX wieku, stosowano cieniowanie) i sporadycznymi zmianami w typowej długości płaszcza przeciwdeszczowego. Aż do wprowadzenia w 1953 r. płaszcza przeciwdeszczowego wykonanego w 50% z bawełny i 50% z poliestru. The London Fog był pierwszym na rynku, który był zarówno wodoodporny, jak i nadający się do prania.
Peacock Revolution, powstała na Carnaby Street w latach 60. XX wieku, sprawiła, że wielu projektantów odzieży damskiej przeszło do świata odzieży męskiej, i miało to wpływ na nowy styl odzieży przeciwdeszczowej. Ponownie pojawił się płaszcz przeciwdeszczowy Sherlocka Holmesa z peleryną i kurtka przeciwdeszczowa. Wraz z modą na szykowne garnitury, pojawiły się płaszcze przeciwdeszczowe z szerokimi kołnierzami w stylu napoleońskim. W latach 70-tych, płaszcz i kurtka przeciwdeszczowa stały się modowym „must have” i tak zostało do dziś.
Tekst: Redakcja
